Gisteravond mochten we bij een verjaardagsfeest zijn, heel gezellig in een restaurant downtown. Heerlijk gegeten en leuke mensen ontmoet. Eén van de gasten leest ons blog ook mee en vertelde dat hij het af en toe als misschien ‘te’ positief las. Het is iemand die hier al jaren woont en het land goed kent.
We waren het eens met zijn bemerking maar gaven ook meteen aan waarom we dit doen. Er wordt al zoveel negatiefs over de Arabische wereld, de moslim wereld geschreven. Een heleboel daarvan klopt totaal niet. Lezen mensen daar doorheen? Duidelijk is dat deze wereld een negatief stempel heeft. Waarom zouden wij dan niet íets te positief schrijven, misschien een beetje rooskleurig om de balans te herstellen?
W zijn niet naïef, in de jaren dat we hier al gewoond hebben en in de andere jaren waarin we regelmatig op bezoek kwamen hebben we heus negatieve dingen meegemaakt. Ook bij ons is wel eens iets gestolen, ook Lucy heeft wel eens aanrakingen gehad waar ze niet blij mee was. We kunnen nog wel meer opschrijven. Maar wat is de realiteit? Dit gebeurt overal in de wereld. Waarom zijn deze dingen vaak grootser wanneer ze in het Midden Oosten gebeuren?
Waarom wordt in de pers zo makkelijk meteen naar de moslim wereld gewezen? Nadat afgelopen week de verschrikkelijke moorden in Orlando plaats vond hoorden we in het nieuws meteen: ‘Afghaanse achtergrond, waarschijnlijk IS, aanslag.. maar het moet nog wel onderzocht en bevestigd worden‘. Naar onze mening is het nooit constructief geweest en zal het ook nooit constructief zijn om met dergelijke stigmatiserende uitspraken klaar te staan; als er één ding is dat we willen zijn is het wel opbouwend.
Een vriendin schreef op Facebook, ook naar aanleiding van deze moorden, de foto’s die je van Orlando te zien krijgt, zijn mensen die elkaar hebben omhelsd uit verdriet en voor troost.Geen foto’s van verbrande lijken of auto’s of iets van vernieling en chaos. Hoe anders zijn de beelden na aanslagen in Baghdad of Ankara of Damascus? Rennende, schreeuwende, huilende mensen, ambulances die op en neer rijden, ravage op de achtergrond….
Toen wij in 2006 net terug waren in Nederland waren we in Den Haag bij een presentatie van Jack Shaheen, de auteur van het boek ‘Reel bad Arabs’. Hiermee liet hij zo duidelijk zien dat in Hollywood-films er zelden een Arabier is met een positieve rol. Het is zoeken naar die uitzondering.
En daarom willen we graag een positief, misschien iets te positief beeld geven van het leven in Jordanië, ondanks alles wat er in deze regio gaande is, Jordanië blijft een rots van rust in een woelige zee. Ja, er is hier veel verdriet, het land puilt uit van de vluchtelingen. Maar ondertussen proberen we er met elkaar iets van te maken en voelen we een enorme kracht in dit land. Wij zijn blij hier te mogen wonen en proberen ons -positieve- steentje bij te dragen.
lucyinjordan 